Aankomst 29 juli 2017
29 juli 2017 - Namibgrens, Namibië
Na een prima (lange) reis zijn we vanmorgen om 10.30 uur aangekomen in Windhoek. Voor de lokale bevolking was het duidelijk winter: ze liepen met mutsen op en handschoenen aan terwijl wij in een shirtje het vliegtuig uitstapten. Oké, de wind was wel wat fris maar met een strak blauwe lucht en een zonnetje was het voor onze begrippen heerlijk.
Omdat er ook net 2 andere vliegtuigen waren geland was het erg druk bij de douane. We hebben bijna een uur in de rij gestaan! En Johan die stond al die tijd al op ons te wachten. Bijkomend voordeel was dan wel weer dat onze tassen inmiddels op de band lagen dus die konden we meteen oppakken.
Nadat we het vliegveld hadden verlaten en de tassen in de enorme Jeep van Johan hadden gelegd gingen we op weg. Zuidwaarts richting Rehobot. Wel even wennen dat hier links wordt gereden met name voor Rogier die voorin zat. De weg die we reden is de belangrijkste weg van Namibië en ook één van de weinige geasfalteerde wegen. Onderweg de eerste dieren gespot, bavianen, springbokken, geiten, koeien, paarden, schapen en verschillende vogels.
Bij Rehobot zijn we even gestopt voor een heerlijke picknick. En meteen kwam het "Tanzania-gevoel" naar boven.
We vervolgden de weg nog een klein stukje waarna we rechtsaf sloegen, een onverharde weg op. Het werd zo'n 100 kilometer hobbelen en een gesprek voeren met Johan was alleen nog mogelijk voor Thomas die nu voorin zat. De natuur is vooral dor en droog en we lieten dan ook een enorme stofwolk achter ook ons! Rond 15 uur kwamen we aan op onze eerste bestemming: Namib grens, waar Joyce ons stond op te wachten!! Wat een geweldige plek! De 6 huisjes die hier staan zijn gebouwd in en om de enorme stenen. De douche is bijvoorbeeld tussen de rotspartij in de slaapkamer gemaakt. Het uitzicht is echt prachtig. Nadat we ons geïnstalleerd hadden hebben we nog een wandeling gemaakt waarna we aan mochten schuiven bij het diner dat Joyce en Johan voor ons hadden gemaakt; gegrilde groenten, aardappelen en salade en worst en oryx van de braai. Het was echt heerlijk. Daarna samen de afwas gedaan en nog even naar de sterrenhemel gekeken, waar we heel duidelijk de Melkweg konden zien. Wat een mooi gezicht! Toen was het echt tijd om te gaan slapen.
Omdat er ook net 2 andere vliegtuigen waren geland was het erg druk bij de douane. We hebben bijna een uur in de rij gestaan! En Johan die stond al die tijd al op ons te wachten. Bijkomend voordeel was dan wel weer dat onze tassen inmiddels op de band lagen dus die konden we meteen oppakken.
Nadat we het vliegveld hadden verlaten en de tassen in de enorme Jeep van Johan hadden gelegd gingen we op weg. Zuidwaarts richting Rehobot. Wel even wennen dat hier links wordt gereden met name voor Rogier die voorin zat. De weg die we reden is de belangrijkste weg van Namibië en ook één van de weinige geasfalteerde wegen. Onderweg de eerste dieren gespot, bavianen, springbokken, geiten, koeien, paarden, schapen en verschillende vogels.
Bij Rehobot zijn we even gestopt voor een heerlijke picknick. En meteen kwam het "Tanzania-gevoel" naar boven.
We vervolgden de weg nog een klein stukje waarna we rechtsaf sloegen, een onverharde weg op. Het werd zo'n 100 kilometer hobbelen en een gesprek voeren met Johan was alleen nog mogelijk voor Thomas die nu voorin zat. De natuur is vooral dor en droog en we lieten dan ook een enorme stofwolk achter ook ons! Rond 15 uur kwamen we aan op onze eerste bestemming: Namib grens, waar Joyce ons stond op te wachten!! Wat een geweldige plek! De 6 huisjes die hier staan zijn gebouwd in en om de enorme stenen. De douche is bijvoorbeeld tussen de rotspartij in de slaapkamer gemaakt. Het uitzicht is echt prachtig. Nadat we ons geïnstalleerd hadden hebben we nog een wandeling gemaakt waarna we aan mochten schuiven bij het diner dat Joyce en Johan voor ons hadden gemaakt; gegrilde groenten, aardappelen en salade en worst en oryx van de braai. Het was echt heerlijk. Daarna samen de afwas gedaan en nog even naar de sterrenhemel gekeken, waar we heel duidelijk de Melkweg konden zien. Wat een mooi gezicht! Toen was het echt tijd om te gaan slapen.
Veel plezier de komende dagen toegewenst namens mijn ouders en ik.