Dagje Etosha

Het was vroeg dag vandaag. Toen de wekker ging was het nog donker en voor het eerst hadden we moeite met opstaan. Om klokslag 6.00 uur zaten we gepakt en gezakt weer in de auto. Gelukkig dacht John er aan, net voordat we zouden gaan, om de koelkast in de lodge nog even leeg te maken.
En daarna was het tijd om echt te vertrekken. Na ongeveer 15 minuten waren we bij de ingang van het park waar al een paar auto's in de rij stonden.
Nou hebben we hier in Namibië al een aantal situaties meegemaakt waarbij er, in onze ogen, niet efficiënt wordt gewerkt. Maar dit sloeg echt alles! Iedereen die het park in wil heeft een 'permit' nodig. Daarvoor moet je een formulier invullen en dat krijg je hier dan als je bij de poort aankomt. Vervolgens moet je dat invullen en worden alle gegevens ingevoerd op een computer. En er is maar één loketje. Gevolg: we hebben bijna een uur in de rij gestaan voordat we naar binnen konden. En dan moet je in het park ook nog naar de receptie rijden om te gaan betalen. Niet echt handig....
Maar goed, het is niet anders, al moet ik toegeven dat vandaag mijn handen jeukten.
Na binnenkomst zijn we "op jacht" gegaan. De natuur is hier heel afwisselend, dan weer zijn het goudgele vlaktes met wat bomen en struikgewas, dan weer kijk je uit over een desolaat gebied en heb je het gevoel dat je naar een zwart-wit foto zit te turen. De naam Etosha kun je vertalen als 'de grote witte plaats'. Er is een enorme witte zoutpan van 5000 km2 met waterbronnen waar de dieren door worden aangetrokken. En dit gebied lijkt soms op enorme ijsvlakte er nog soms heb je het gevoel dat je op een strand bent zonder zee.
Uitstappen is hier overigens streng verboden behalve op afgesloten picknick plekken.
Al snel zagen we weer een veelheid aan dieren; giraffen, springbokken, gnoes, zebra's, hartebeest, olifanten, impala's, kudu's en leeuwen!! Na het ontbijt hebben we een hele tijd staan kijken bij een waterbron. Hier waren niet alleen verschillende​ dieren maar ook vloog er een enorme zwerm red billed quelea, een klein vogeltje dat een hoog kwetterend geluid maakt. Echt een spectaculair gezicht. Later zagen we ook een witte olifant, met duidelijk kleinere slagtanden dan de woestijn olifanten bij de Hoanib rivier. En ook hebben we een hele poos staan te turen naar 3 leeuwen die vlakbij een waterbron lagen. De dieren er omheen stonden echt als versteend. Pas toen de leeuwen verderop een schaduwplek zochten en bijna niet meer te zien waren kwam er weer wat beweging bij de andere dieren. We beseften toen dat je echt wel geluk moet hebben om dieren als leeuwen, luipaarden en cheetah's te spotten. Ze kunnen zomaar ergens stil liggen en je merkt ze totaal niet op. Aan het einde van de middag bereikten we de oostkant van het park en reden we door de gate. Iets verderop lag de camping waar we ons hebben geïnstalleerd. Dit keer is er iets meer luxe. Er staat een klein gebouwtje bij elke plek met een douche, toilet en "keukentje".
In no-time waren de tenten opgezet en ingericht. Ik ben een handwasje gaan doen, maar met een paar kledingstukken van ieder van ons was het toch wel een hele stapel. Lang leve de wasmachine! Daarna konden we lekker om het kampvuur gaan zitten en dat was heerlijk want het werd best koud. Omdat we dicht bij het hoofdgebouw zitten hebben we hier, als de wind goed staat, zelfs WiFi! Joyce maakte weer een heerlijk diner en Johan sleutelde ondertussen aan de auto om alle los getrilde onderdelen weer vast te zetten. Ondertussen kwam er af en toe "bezoek" door het kamp gelopen: muizen!! En als ik iets verschrikkelijk vind dat zijn het muizen. Dus de rest van de avond heb ik met opgetrokken benen op mijn stoel gezeten. En de kids maar lachen.
Op het menu stond vanavond eland, kudu en oryx met daarbij flespompoen. Erg smakelijk weer. Na een heerlijke (echte) douche zijn we toen gaan slapen.