Terug naar de bewoonde wereld
7 augustus 2017 - Grootberg, Namibië
Na een goede nacht werden we rond zonsopkomst weer wakker. Joyce was het ontbijt al aan het klaarmaken en Johan was al bezig met het opbreken van hun tent. Na het ontbijt was het tijd om het hele kamp op te breken. Een behoorlijke klus zeker nu de zon al weer boven de rotsen uit was gekomen en het dus al weer flink warm was geworden. Na een kleine 2 uur was alles ingepakt en was er behalve een dicht gegooid gat waar de wc had gestaan en een vuurplaats met wat asresten geen spoor meer van ons 3 daagse verblijf in de Bush.
De aanhanger werd weer aangekoppeld en toen konden we op weg terug naar de bewoonde wereld. Onderweg zag Johan nog een vers leeuwen spoor en zijn we nog even op zoek gegaan. Maar met de aanhanger er achter lukte het niet om overal te rijden en omdat woestijnleeuwen zich vaak verstoppen in het struikgewas en de kans dus vrij klein was dat we ze nog zouden zien hebben we het maar opgegeven. Na ruim 2 uur rijden kwamen we weer bij de "grote" weg. Er werd even gestopt om de banden weer op te pompen en de ramen moesten we dicht doen zodat de airco aan zou kunnen. Heerlijk, want het was echt warm. Voor de lunch werd een hoge boom gezocht iets van de weg, zodat we lekker in de schaduw konden zitten. Johan let daarbij ook altijd op de wind, zodat je geen stof gaat zitten happen als er soms een auto voorbij komt. Nou gebeurd dat maar heel weinig maar je kunt er maar beter op bedacht zijn!
Na de lunch kwamen we door het "grens" hek. Dit keer werd de inhoud van de auto gecontroleerd op aanwezigheid van vlees en melkproducten, maar de controle stelde niet veel voor. Ook werd de auto aan bij de wielen ontsmet, maar dat was ook na een paar minuten gepiept en konden we weer doorrijden.
Ook nu weer verbazen we ons over hoe droog hier is. In april heeft het hier voor het laatst geregend maar ook dat stelde niet veel voor. Soms zie je in het landschap een kleine windmolen opduiken. Deze pompen grondwater omhoog en dan weet je dus dat er weer wat huisjes zullen staan. Maar veel mensen zien we hier niet. Namibie is een land dat 20x groter is dan Nederland maar er wonen slecht 2 miljoen mensen.
Het laatste deel van de tocht vandaag was pittig. De weg was zo slecht dat je echt compleet geshaked werd! Maar het landschap was weer fantastisch. Van een afstand keken we uit op een soort van Tafelberg. Hier gingen we langzaam omhoog (Grootberg pas) en kwamen we aan bij de ingang van Grootberg lodge. Hier werd de aanhanger afgekoppeld want die kon het laatste stuk echt niet mee omhoog. Het pad was verschrikkelijk steil, maar het was de moeite meer dan waard. Boven aangekomen keken we uit over een Canyon à la Gran Canyon, het Etendeka plateau, echt fantastisch! En de huisjes waren zo opgesteld dat je vanuit je bed zo van het geweldige uitzicht kon genieten. De middag hebben we doorgebracht op het terras. Best fijn na zoveel uren in de auto te hebben doorgebracht! De kids hebben ook nog even in het zwembad gelegen. Maar dat was weer zo ontzettend koud dat het maar van hele korte duur was (wel leuk voor de foto :) ) Ook hebben we allemaal uitgebreid gedoucht, haren gewassen en geschoren. Heeeeeerlijk!
Na het diner hebben we nog even nagezeten, maar al vrij snel zijn we gaan slapen. Lekker in een gewoon bed!
De aanhanger werd weer aangekoppeld en toen konden we op weg terug naar de bewoonde wereld. Onderweg zag Johan nog een vers leeuwen spoor en zijn we nog even op zoek gegaan. Maar met de aanhanger er achter lukte het niet om overal te rijden en omdat woestijnleeuwen zich vaak verstoppen in het struikgewas en de kans dus vrij klein was dat we ze nog zouden zien hebben we het maar opgegeven. Na ruim 2 uur rijden kwamen we weer bij de "grote" weg. Er werd even gestopt om de banden weer op te pompen en de ramen moesten we dicht doen zodat de airco aan zou kunnen. Heerlijk, want het was echt warm. Voor de lunch werd een hoge boom gezocht iets van de weg, zodat we lekker in de schaduw konden zitten. Johan let daarbij ook altijd op de wind, zodat je geen stof gaat zitten happen als er soms een auto voorbij komt. Nou gebeurd dat maar heel weinig maar je kunt er maar beter op bedacht zijn!
Na de lunch kwamen we door het "grens" hek. Dit keer werd de inhoud van de auto gecontroleerd op aanwezigheid van vlees en melkproducten, maar de controle stelde niet veel voor. Ook werd de auto aan bij de wielen ontsmet, maar dat was ook na een paar minuten gepiept en konden we weer doorrijden.
Ook nu weer verbazen we ons over hoe droog hier is. In april heeft het hier voor het laatst geregend maar ook dat stelde niet veel voor. Soms zie je in het landschap een kleine windmolen opduiken. Deze pompen grondwater omhoog en dan weet je dus dat er weer wat huisjes zullen staan. Maar veel mensen zien we hier niet. Namibie is een land dat 20x groter is dan Nederland maar er wonen slecht 2 miljoen mensen.
Het laatste deel van de tocht vandaag was pittig. De weg was zo slecht dat je echt compleet geshaked werd! Maar het landschap was weer fantastisch. Van een afstand keken we uit op een soort van Tafelberg. Hier gingen we langzaam omhoog (Grootberg pas) en kwamen we aan bij de ingang van Grootberg lodge. Hier werd de aanhanger afgekoppeld want die kon het laatste stuk echt niet mee omhoog. Het pad was verschrikkelijk steil, maar het was de moeite meer dan waard. Boven aangekomen keken we uit over een Canyon à la Gran Canyon, het Etendeka plateau, echt fantastisch! En de huisjes waren zo opgesteld dat je vanuit je bed zo van het geweldige uitzicht kon genieten. De middag hebben we doorgebracht op het terras. Best fijn na zoveel uren in de auto te hebben doorgebracht! De kids hebben ook nog even in het zwembad gelegen. Maar dat was weer zo ontzettend koud dat het maar van hele korte duur was (wel leuk voor de foto :) ) Ook hebben we allemaal uitgebreid gedoucht, haren gewassen en geschoren. Heeeeeerlijk!
Na het diner hebben we nog even nagezeten, maar al vrij snel zijn we gaan slapen. Lekker in een gewoon bed!
